Send us a text

De reguliere competitie in de eerste voetbalklasse zit erop. Het moment dus om een tussentijdse balans op te maken. In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we de prestaties van Anderlecht en wikken en wegen we de kansen van paars-wit op een 35ste landstitel. "Die eerste confrontatie met Union is allesbepalend. Als je dan kan winnen, zweef je recht naar de titel," denkt Godfried.

Op papier had Anderlecht in aanloop naar de Champions’ Play-off nog twee eenvoudige, maar daarom niet minder belangrijke opdrachten af te werken. Een Brusselse derbyzege boeken tegen een fel geplaagd RWDM en daarna thuis leider Union onder druk zetten door drie punten te pakken tegen Kortrijk.

Een goedkope penalty en een overbodige derbysjaal

Maar in dat opzet is paars-wit maar voor de helft geslaagd. Tegen de Molenbekenaren kregen we nooit echt een wedstrijd. De verdediging van RWDM is een kaas met gaten waar zelfs de snorharen van Monty voor passen. Het toppunt van absolute onkunde is de manier waarop Adaramola Dreyer de 0-2 aanbiedt. Op een inspeelpass van doelman Defourny mist hij knullig zijn controle, waarna de Deen met de bal mag afstormen op een wijkende defensie. Gelukkig voor RWDM maakt de winger er geen vernederende solo van, maar knalt hij de bal gewoon van buiten de zestien in doel.

Voor Adaramola volgt tien minuten later een pijnlijke wissel, omdat ook de ogen van coach Bruno Irles het niet meer aankunnen. Ze draaien nog net niet even kleurrijk in het rond als bij onze kazen veroberende muis in tekenvorm. Match gespeeld, zeker wanneer scheidsrechter Lambrechts Anderlecht ook nog eens een strafschop cadeau doet. Zelfs Jan Vertonghen geeft meteen grif toe dat dit een foute beslissing is.

De RWDM-fans hebben in ieder geval weinig aan het gulle gebaar van de recordinternational. Zij zijn op dat moment al een week woest over het uitbrengen van een derbysjaal met de kleuren en namen van beide clubs. Totaal overbodig vinden sommigen en een tekenend voorbeeld van hoe de nieuwe voorzitter John Textor geen kaas heeft gegeten, hier is Monty weer, van de identiteit van de club.

De spits te veel

Dankzij een simpele overwinning tegen RWDM kan Anderlecht met vertrouwen aan de laatste wedstrijd van de reguliere competitie beginnen. Ook al omdat tegenstander Kortrijk op dat moment hekkesluiter is.

Maar coach Brian Riemer vindt het nodig om een aantal spelers rust te gunnen en op de mat te experimenteren met twee spitsen. Iets wat faliekant afloopt, want na een slappe pot voetbal en veel lange ballen krijgt Anderlecht een kwartief voor affluiten het deksel op de neus: 0-1. Geen punten en dus ook geen druk op de ketel bij Union.

“Je kan dit moeilijk anders dan pure arrogantie noemen. En dan heb ik het nog niet eens over het probeersel met zowel Dolberg als Vázquez in de basis. Volgens mij moet dat zeker kunnen, al is de voorbije wedstrijden wel gebleken dat Vázquez vooral van goudwaarde is op het moment dat er moet geschakeld worden naar powerplay."

"Ach ja, gelukkig gebeurt het nu en niet bij de start van de play-offs. Laat ons hopen dat Riemer tijdens de interlandbreak duidelijke keuzes maakt. Want da’s absoluut nodig,” vertelt Rein, die nog altijd twijfelft over het tactisch vernuft van de kale trainer.

Brusselse titelstrijd

Verder in de aflevering halen we er de kalender van de play-offs bij. De derde speeldag heeft Godfried met rood omcirkeld. Dan speelt Anderlecht thuis tegen Union. “Als je dan kan winnen, zweef je daarna recht naar de titel. Die eerste confrontatie met Union is voor mij allesbepalend.”

Eindigen doen we deze aflevering met een evaluatie van het transferbeleid, een nieuwe prijsvraag en een rondje top en flop binnen de huidige kern. Muzikaal wordt