-
Een lel van 120 decibel - Hilde Schockaert
- 2024/04/25
- 再生時間： 3 分
- ポッドキャスト
-
サマリー
あらすじ・解説
Het zijn drukke tijden voor de schrijversklassen aan de Academie voor Podiumkunsten in Aalst. De tijd van de eindwerken breekt aan... en van een slotevent dat deze keer uit verscheidene multimediale sloteventjes zal bestaan. Wie de sfeer in zo'n schrijversklas al eens wil opsnuiven, kan op zaterdag 27 april, 14 uur, een "open les" meemaken in Utopia, Aalst (lokaal Pape, O.1.4). Graag wel een seintje geven aan patrick.bernauw@onderwijs.aalst.be. Inschrijvingen voor het volgend schooljaar starten in juni.
Bij deze alvast een sneak preview uit het eindwerk van Hilde Schockaert, met het mini-hoorspel Een lel van 120 decibel, gerealiseerd samen met cursisten Jos Van Dorpe en Veerle Van Vaerenbergh, in een regie en montage van Patrick Bernauw.
Het mini-hoorspel was vergezeld van een begeleidende brief van Tante Tinni aan de (toekomstige) jury van het eindwerk van Hilde, die we hier graag integraal opnemen:
Geachte Jury,
Of mijn stijl u bevalt of niet, ik val meteen met de deur in huis. Met genoegen presenteer ik u de beste schrijfsels van mijn nichtje, Hilde Schockaert. In 2002 drong ik met mijn orgel plotsklaps haar leven binnen, precies op de dag dat ze een oor verloor. Wij wonen en werken sindsdien in haar bovenkamer. Bijna 20 jaar later hebben wij haar als kwelduivels tot veelvuldig schrijven over oren, horen en toebehoren aangezet.
Het begon met voorzichtige gedichten en korte verhalen, waarvan u er enkele kunt proeven in het eerste deel van deze bundel. Echter, dankzij de opbouwende commentaren van haar docent en studiegenoten, kon ze groeien als schrijver en af en toe de comfortzone verlaten. Zo ontdekte ze diverse literaire facetten en vond ze een schrijfstijl die ons past.
Het tweede deel is helemaal gewijd aan mijn kapsones en de invloed ervan op Hildes leven en welzijn. De korte stukjes zullen in een volgende fase aan elkaar gebreid worden tot een groter verhaal, misschien zelfs een boek. Een rustig alternatief voor mensen met gehoorproblemen. Wat ons betreft mogen deze avonturen met veel bombarie de wereld in, want naar verluidt zijn de teksten ook geschikt voor podcast. We hebben alvast met het verhaal over mijn intrede geëxperimenteerd. Hammond en ik zijn wild enthousiast, want de opname was een geweldige ervaring!
De autobiografische vertellingen worden komend academiejaar vervolgd. Hilde gaat verder op zoek naar methoden om onze brutale concerten te dimmen. Benieuwd of dat lukt? Wij smeren alvast onze toeters en bellen, toetsen en pedalen!
We hopen dat deze bundel u ook kan bekoren en bedanken u alvast voor uw welgemeend oordeel… Samen met Hilde zijn wij een en al Oor!
Luidruchtige groeten,
Tante Tinnitus
Bij deze alvast een sneak preview uit het eindwerk van Hilde Schockaert, met het mini-hoorspel Een lel van 120 decibel, gerealiseerd samen met cursisten Jos Van Dorpe en Veerle Van Vaerenbergh, in een regie en montage van Patrick Bernauw.
Het mini-hoorspel was vergezeld van een begeleidende brief van Tante Tinni aan de (toekomstige) jury van het eindwerk van Hilde, die we hier graag integraal opnemen:
Geachte Jury,
Of mijn stijl u bevalt of niet, ik val meteen met de deur in huis. Met genoegen presenteer ik u de beste schrijfsels van mijn nichtje, Hilde Schockaert. In 2002 drong ik met mijn orgel plotsklaps haar leven binnen, precies op de dag dat ze een oor verloor. Wij wonen en werken sindsdien in haar bovenkamer. Bijna 20 jaar later hebben wij haar als kwelduivels tot veelvuldig schrijven over oren, horen en toebehoren aangezet.
Het begon met voorzichtige gedichten en korte verhalen, waarvan u er enkele kunt proeven in het eerste deel van deze bundel. Echter, dankzij de opbouwende commentaren van haar docent en studiegenoten, kon ze groeien als schrijver en af en toe de comfortzone verlaten. Zo ontdekte ze diverse literaire facetten en vond ze een schrijfstijl die ons past.
Het tweede deel is helemaal gewijd aan mijn kapsones en de invloed ervan op Hildes leven en welzijn. De korte stukjes zullen in een volgende fase aan elkaar gebreid worden tot een groter verhaal, misschien zelfs een boek. Een rustig alternatief voor mensen met gehoorproblemen. Wat ons betreft mogen deze avonturen met veel bombarie de wereld in, want naar verluidt zijn de teksten ook geschikt voor podcast. We hebben alvast met het verhaal over mijn intrede geëxperimenteerd. Hammond en ik zijn wild enthousiast, want de opname was een geweldige ervaring!
De autobiografische vertellingen worden komend academiejaar vervolgd. Hilde gaat verder op zoek naar methoden om onze brutale concerten te dimmen. Benieuwd of dat lukt? Wij smeren alvast onze toeters en bellen, toetsen en pedalen!
We hopen dat deze bundel u ook kan bekoren en bedanken u alvast voor uw welgemeend oordeel… Samen met Hilde zijn wij een en al Oor!
Luidruchtige groeten,
Tante Tinnitus